IRAN. Emakumea. Urre beltza.

7 días. 7 noches. 1250 kilómetros de autobús. Lo mínimo para conocer y opinar (bien) sobre la única República más Islámica del mundo, junto a Pakistán:

Farsi –idioma-. Islam –Guía de la vida-. Ayatollah Jomeini –Ídolo-. Mujer –Culta-. Alcohol –Prohibición-. Tabaco –Húmedo y con especias-. Petróleo –Abundancia-. Teherán –Caos-. Irak –Pasado-. Israel –Presente-. Baños –hammam-. Pasaje del artículo publicado en berria el pasado 3 de Julio:

Iran Air IR 750 hegaldiko komandanteak Teheranerako jaitsiera hasi dela esaten duenean, hegazkineko emakume guztiek zapi batez burua estaltzen dute. Orduan konturatzen gara erabat ezberdina den herrialde batetara iristear gaudela.

(…)Harro sentitzen dira beste arabiar herrialdeetatik bereizten dituen hizkuntza dutelako: Farsia.

(…)Turismoak bortxatu gabeko herria da Iran. Maitagarriak dira oso Irandarrak eta gureganako jakin-minak gainezka egiten diete askotan.

(…)Hiri gehienak basamortuaren erdian daude, ezerezaren erdian loratzen diren zibilizazio urbeak balira bezala.

(…)Baina Iranen bada gauza guztien gainetik nabarmentzen den zerbait: emakumeak eta beraienganako ohiturak.

Koda häfez. Agur.